Hoe spannend kan het zijn? Na 22 wedstrijden gelijk eindigen en dan een beslissingswedstrijd spelen. Aan het einde van het seizoen hoor je wel eens zeggen dat elke nog resterende wedstrijd een finale is. In de titelrace met Wildcats bleek al aan het begin van deze competitie dat Pigeons elke wedstrijd moest spelen alsof het een finale was. Beide teams moesten elke wedstrijd alles geven om gelijke tred te houden. Dat lukte en zaterdag volgende dan de echte, allesbeslissende finale. Dat deze wedstrijd een heel andere lading had was wel te merken aan de spelers, want de spanning gierde door de zaal. Trouwens, ook bij de supporters die in grote getalen waren gekomen en voor een sportieve sfeer zorgden die hoort bij een echte finale.
Onder luide aanmoedigingen speelden Pigeons en Wildcats in een heel hoog tempo een strijd die lang spannend was. De teams deden weinig voor elkaar onder, want waar Wildcats tactisch iets beter was, daar zorgde juist de snelle aanvallende acties van Pigeons voor onrust bij de tegenstander. Wildcats benutte aanvankelijk de kansen iets beter dan Pigeons en liep daardoor langzaam maar zeker uit. Net toen het verschil te groot leek te worden, richtte Pigeons zich op. De spelers versnelden, kregen vleugels en wat eerder niet leek te lukken lukte nu wel: de bal vloog van alle kanten en na bewonderingswaardige acties achter elkaar door de basket. Na een enorme inhaalrace kwam Pigeons zelfs heel brutaal op voorsprong, maar toen was de energie ook op. Een kleine tegenslag en de batterij leek leeg te lopen. Wildcats kwam terug in de wedstrijd, op voorsprong en gaf die niet meer weg. Pigeons creërde nog heel veel kansen, maar in de haast om terrein terug te winnen miste het team er ook heel veel. Bij Wildcats groeide het besef dat het kampioenschap in het verschiet lag en toen speelde het geluk van de kampioen op. Wildcats had niet eens veel kansen nodig om, mede door driepunters, in de laatste minuten uit te lopen naar een 69-47 overwinning. Een terechte kampioen, al zat Pigeons er heel dicht op. Begrijpelijk was de teleurstelling bij de jongens van Pigeons groot, maar ze mogen trots zijn op wat ze hebben laten zien. De vereniging was dat zeker en liet de jongens niet met lege handen staan.
Met de aandacht van de meegereisde supporters, een prachtig boeket van Stefan’s Bloemen en Zo en tegoedbonnen van New York Pizza Duiven gaven zijn Wildcats het nakijken.
Op de foto staan van links naar rechts/ voor achter:
(voor) Martin Freij, Joseph Hiffins, Barned voor de Poort, Duncan Holman,
(achter) Sjoerd Laarakker, Cederic Grauwde, Simon Baharlou, Christian van der Voet, Dirk van Buren, Siebe Gerritsen
Andreas Kiele (trainer), Peter van der Voet (trainer)
